Al vele maanden was mijn zoontje aan het sparen geweest voor een knaagdier. Eerst zou het een muis worden. Er werd een mooi spaarpotje gemaakt, want met alleen de aanschaf van een muis ben je er nog niet. Iedere serieuze muizenbaas weet dat er veel spullen moeten worden aangeschaft als je een muisje goed wil kunnen verzorgen. Om zeker te weten dat het geld in de goede pot werd gedaan had hij er voor de zekerheid nog een briefje opgeplakt. Het potje werd voller en voller en ineens werd er de switch gemaakt van muis naar dwerghamster. Het briefje op de spaarpot is nooit veranderd.
foto: Gian
En toen kwam zijn verjaardag in zicht. Alles wilde hij hebben voor zijn dwerghamster: een mooie kooi vol met toeters en bellen, leuk speelgoed voor de hamster, hamstersnoepjes, een hamsterschommel, een piepklein reiskoffertje, zaagsel, hooi, noem het maar op. Nou, de gevers waren hem gunstig gezind, want op de hamster na heeft hij alle hamsterspullen die op zijn lijstje stonden gekregen. Ook de dure kooi met toeters en bellen. Het spaarvarkentje hoefde niet eens opgebroken te worden. Uren zijn we vanmiddag samen bezig geweest om alle kleine onderdelen in elkaar te zetten. Het was ook nog best wel lastig om zoveel spullen passend in de kooi te krijgen.
De volgende stap: de dwerghamster zelf. We wilden hem niet in de winkel kopen omdat we zeker wilden weten dat het dier niet al een half hamsterleven oud was. Dat gaat best wel snel want zo heel erg oud worden die beestjes niet.
Via een vereniging van kleinknaagdieren kwamen we bij een fokker terecht die slechts een klein kwartiertje van ons vandaag woont. Ja, hij had wel jonge hamstertjes en hij was altijd thuis. Nou, de afspraak was snel gemaakt. Iedereen even snel in de kleren (we hielden eigenlijk een pyjamadag) en toen op naar de fokker.
Het juiste huis was snel gevonden, maar toen werd het wat lastiger. Hoe vaak we ook aanbelden, er werd niet open gedaan. Binnen zat een vrouw met haar neus vlak voor de tv. We konden buiten zelfs horen hoe hard het geluid aanstond. Ze keek niet op of om, wat we ook deden. Gelukkig werd ons kabaal wel door iemand anders opgemerkt. Uit een schuurtje een klein stukje verderop kwam een heel oud mannetje. ‘Die hoort jullie echt niet hoor, ze is hartstikke doof en moet het geluid altijd keihard zetten om nog een klein beetje de tv te kunnen horen.’ Gelukkig was het oude mannetje wel het mannetje wat we moesten hebben.
Hij wenkte ons mee en ging ons voor de schuur binnen. Wauw, wat een enorme stank kwam ons daar tegemoet! De kleine schuur stond vol gestapeld met bakjes met daarin per bak wel tientallen (dwerg)hamsters en er waren ook nog heel wat bakken vol met ratten. Ik weet zeker dat er daar minstens 1.000 knaagdieren waren, misschien zelfs nog wel veel en veel meer.
Ademloos (ademen durfden we met deze lucht niet meer) hebben we ons laten rondleiden door het schuurtje. De kale ratten vond ik een beetje eng, maar een nest pasgeboren ratjes vond ik dan weer wel schattig. Het mannetje zette een tweetal grote bakken voor ons neer. Daarin zaten vele dwerghamstertjes die nog maar kort geleden bij hun moeders waren weggehaald.
En toen mocht er gekozen worden. Na lang twijfelen werd er een klein bruin pluizig bolletje aangewezen. Met een snelle greep had het mannetje de hamster te pakken. Ik wilde weten wat het geslacht van het beestje was. En hop, daar ging het beestje op zijn rug en werd er zachtjes in het lijfje gekneed om te kunnen onthullen dat het een meisje was. Het nieuwe baasje wilde hem ook nog even vastpakken maar schrok toen er een grote straal urine door zijn nieuwe hamstertje over zijn hand en onderarm werd gespoten. ‘Ik wil mijn handen wassen’ werd er gruwend uitgeroepen. Het mannetje reageerde meteen: ‘Wat een onzin! Er wordt al mijn hele leven over mij heen geplast en ik ben nog geen dag ziek geweest.’ Mijn zieke geest begon meteen al met visualiseren waarbij het dove televisiekijkende vrouwtje ook nog voorbij kwam. Met moeite wist ik weer terug te keren in de barre werkelijkheid van het stinkende schuurtje. We hadden genoeg gezien en wilden gaan. Het mannetje vond het ook tijd dat we gingen en stak ons allemaal een hand toe. De kinderen wisten die goed te negeren, ik heb met tegenzin een handje gegeven en wilde toen eigenlijk ook meteen mijn handen gaan wassen.
Vlak voordat we gingen zei het mannetje nog dat we het drinkflesje niet moesten vergeten. Het drinkflesje! We hebben alles voor die hamster in huis behalve een drinkflesje!
Pip is thuis. Hij is al druk bezig geweest met het verkennen van zijn best wel goed gevulde huisje. Het water krijgt hij voorlopig nog in een bakje. Er is ook nog even geprobeerd om het beestje een tijdje vast te houden, maar het duurt denk ik nog wel even voordat baas en dier aan elkaar zijn gewend om dit rustig te laten gebeuren. Tot die tijd kunnen er alleen nog wazige foto’s worden gemaakt.
gian080 