Door een vriend was ik uitgenodigd om naar een concert van Laibach te gaan, hij had een kaartje over. Ik had mijn twijfels over de muziek, maar we zouden vooraf een frietje eten, dat is altijd leuk.
Nou, het was een heftig concert hoor. En ongemakkelijk. Het deel voor de pauze bestond uit een stuk van drie kwartier met een hoog schlagergehalte: een eenvoudige melodie, alsmaar dezelfde herhalende akkoorden en een eenvoudige gemakkelijk mee te zingen positieve tekst. Kortom: tam. Het publiek bleef ook tam m.u.v. een vrouw die vlakbij ons stond (we stonden op het balkon) die echt helemaal uit haar dak ging, maar dan ook echt helemaal.
Tijdens de pauze werd nog een kwartier lang het thema van het eerste stuk op de achtergrond afgespeeld. Maar toen begon het: het was zwart, hard en extreem ongemakkelijk. Veel snel wisselend beeldmateriaal, alles in zwart, wit en rood. Af en toe een verdwaald hakenkruis, marcherende soldaten en ander ongemakkelijk machtsvertoon. Het publiek in de zaal was zonder ook maar een enkele uitzondering wit. Dat konden we van bovenaf goed zien, ook omdat de zaal regelmatig goed was verlicht. Er was ook een meisje in militair uniform. Normaal gesproken vind ik dat wel sexy, maar in deze setting voelde het ongemakkelijk. De muziek: hard, strak en goed. De teksten waren erg zwart en zwaar. De gekke vrouw van de eerste helft stond nu beneden in de zaal te freaken. Zij was wél vermakelijk om naar te kijken. Mensen die achter haar stonden zullen denk ik minder geamuseerd zijn geweest.
Wat te vinden van het concert? Het eerste deel scoorde voor mij maximaal een zes. Het tweede deel scoorde muzikaal gezien zeker een acht, misschien zelfs wel een negen, maar het ongemak maakt het moeilijk om zo’n hoge score te geven. Ik kon nergens met zekerheid bepalen of het alleen maar een provocerende show was of dat hier echt foute mensen op het podium stonden. Het publiek in de zaal was weliswaar wit, maar nergens vlaggen, spreekkoren of foute kleding, waarbij ik weer twijfel in wat voor een rubriek het geüniformeerde meisje viel.
Kortom een concert waarvan ik niet goed weet wat ik ervan vind. Een tweede keer zal ik waarschijnlijk niet gaan. Ook voel ik niet de behoefte om platen van ze gaan kopen of beluisteren. Het was toch de totaalbeleving van beeld en geluid die zoveel indruk op me maakte. Het was hoe dan ook een concert dat ik niet snel zal vergeten.
gian080 